Άρθρο στον Ελεύθερο Τύπο

Η απομυθοποίηση του “ηθικού πλεονεκτήματος” της αριστεράς

Μία από τις παραδοξότητες που χαρακτήρισαν επί δεκαετίες την πολιτική μας πραγματικότητα υπήρξε η μεγάλη διείσδυση των θέσεων της αριστεράς στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, κάτι που βρισκόταν σε πλήρη δυσαρμονία με τις χαμηλές εκλογικές της επιδόσεις.

Αυτό συνέβη, μεταξύ άλλων, γιατί η αριστερά στηριζόμενη στην υψηλή της δημοφιλία σε χώρους όπως ο πνευματικός, ο καλλιτεχνικός και ο πανεπιστημιακός, κατάφερε να επηρεάζει την κοινή γνώμη λειτουργώντας σχεδόν ως κρατούσα ιδεολογία. Το αποτέλεσμα ήταν να διαμορφωθούν στο χώρο της ελληνικής κοινωνίας συγκεκριμένα ταμπού και στερεότυπα.

Για παράδειγμα η αριστερά καπηλεύθηκε και μονοπώλησε, με ευθύνη και ανοχή των λοιπών πολιτικών δυνάμεων, έννοιες όπως η δημοκρατική και η κοινωνική ευαισθησία, χαρακτηρίζοντας “αντιδραστικό στοιχείο” όποιον τολμούσε να εναντιωθεί στις θέσεις της. Επίσης ο αριστερός έγινε συνώνυμο του προοδευτικού ανθρώπου, παρά το γεγονός ότι υποστήριζε θέσεις συχνά παρωχημένες και μοντέλα διακυβέρνησης αποτυχημένα σύμφωνα με την ιστορία.

Με βάση αυτά τα στερεότυπα καλλιεργήθηκε και ο μύθος του “ηθικού πλεονεκτήματος” της αριστεράς, ενισχυμένος καθοριστικά από το γεγονός ότι η αριστερά είχε μείνει αλώβητη από τη φθορά της εξουσίας.

Όμως η “πρώτη φορά αριστερά”, ήταν αρκετή για να καταρρίψει αυτόν το μύθο και να αφαιρέσει το προσωπείο από το πρόσωπο, καθώς η πρωτόγνωρη ασυνέπεια λόγων και έργων σε συνδυασμό με σειρά αποκαλύψεων για Υπουργούς της κυβέρνησης, εξέπληξαν αρνητικά ακόμη και τους πιο πιστούς οπαδούς της.

Φαινόμενα οικονομικής ανηθικότητας από πρωτοκλασάτα στελέχη, προκλητικές αναλήψεις μεγάλων χρηματικών ποσών λίγο πριν την επιβολή των capital controls, μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό πριν το δημοψήφισμα, υπεράκτιες εταιρείες, αλλά και υπουργός δικηγόρος να χειρίζεται υποθέσεις – με υψηλή μάλιστα “ταρίφα” – επί του πεδίου των αρμοδιοτήτων του, προφανώς δεν συνάδουν με την πολυδιαφημισμένη ηθική της αριστεράς.

Το ίδιο ισχύει για την αναξιοκρατία, το βόλεμα ημετέρων και τους διορισμούς συγγενών και φίλων. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός τοποθέτησε Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών τον εξάδελφό του, η Περιφερειάρχης κα Δούρου τακτοποίησε στη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ τον σύντροφό της χωρίς αυτός να πληροί τα τυπικά κριτήρια, ενώ ο Υπουργός Εσωτερικών Βούτσης υπέγραψε όχι τη διάθεση, αλλά την απόσπαση της υπαλλήλου του ΥΠΕΣ και συζύγου του στο γραφείο του, προκειμένου αυτή να μπορεί να λαμβάνει και υπερωρίες!

Όμως εκεί που εκτέθηκαν ακόμη περισσότερο ήταν η προκλητική ασυνέπεια λόγων και έργων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πάγια θέση της αριστεράς για καθιέρωση της απλής και άδολης αναλογικής, η οποία όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε το μπόνους των 50 εδρών ως δια μαγείας ….ξεχάστηκε!

Επίσης η αριστερά, που κατηγορούσε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για αδιαφάνεια, ήρθε τη χειρότερη στιγμή για την ελληνική οικονομία και έκανε απ’ ευθείας ανάθεση εξοπλιστικού προγράμματος ύψους 500 εκ δολαρίων και μάλιστα σε εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων, γεγονός που οδήγησε σε σωρεία ερωτήσεων στη Βουλή από όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες!

Αυτοί που αποκαλούσαν σκάνδαλο κάθε απόπειρα  αποκρατικοποίησης, παραχωρούν τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια με τους ίδιους ακριβώς όρους, που είχαν ανακοινωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση στις 25-11-2014, τους οποίους τότε χαρακτήριζαν ως ξεπούλημα! Η απόλυτη υποκρισία!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που στις 21/11/2014 χαρακτήριζε επί λέξει σε ανακοίνωσή του το περιεχόμενο του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ως «καθεστώς ομηρίας και εξαθλίωσης των Ελλήνων πολιτών προς ικανοποίηση των επιταγών της τρόικας και των τραπεζών», κατέθεσε τον Ιούλιο ακριβώς το ίδιο κείμενο προς ψήφιση στη Βουλή και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος!

Αντίστοιχα παραδείγματα, που αποδεικνύουν την πολιτική εξαπάτηση του ελληνικού λαού από τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλά. Η ουσία είναι ότι ο μύθος περί ηθικού πλεονεκτήματος έχει πλέον καταρριφθεί και η άτυπη ασυλία, που για τόσα χρόνια απολάμβανε η αριστερά στη χώρα μας, ανήκει στο παρελθόν.